Get to know Rwanda
Door: Marcella
Blijf op de hoogte en volg Marcella
12 Juni 2009 | Rwanda, Kigali
Hoi allemaal,
Hier een nieuw verhaal van mij, gisteren zijn er een aantal nieuwe foto’s op de site geplaatst zoals ik jullie beloofd had. Zo nu kunnen jullie eindelijk zien waar ik werk.
Hier gaat alles nog steeds goed. Ik vermaak me prima maar de tijd vliegt nog even en dan ben ik weer terug in Nederland. Ik heb nog een goeie 6 weken te gaan. In het ziekenhuis gaat alles naar wens. Momenteel is het rustig dus er is wat tijd om te kletsen met de collega’s. Zo heb ik deze week gekeken naar de verschillende testen voor HIV en heb ik wat onderwijs gekregen in de manier waarop ze de patiënten begeleiden tijdens zo’n test. Omdat zo’n gesprek privé is kon ik het niet bijwonen. Deze test wordt dan ook niet door de verpleegkundige van de afdeling afgenomen maar door een speciale verpleegkundige.
Afgelopen weekend heb ik Aimable het broertje van Eric op school bezocht. Hij zit op school in Butare een plaatsje zo’n 2,5 uur rijden van Kigali. Het was de bedoeling dat ik zelf ging rijden maar aangezien mijn schoonzus ieder moment kan bevallen heb ik toch besloten om hun auto maar niet te gebruiken. Dus ik heb maar gewoon de bus genomen,wel samen met Eric natuurlijk. Onderweg natuurlijk wel veel meer kunnen genieten van het uitzicht. Zoals jullie weten wordt Rwanda het land van de 1000 heuvels genoemd en hier zijn dan ook werkelijk overal bergen. Het landschap is dan ook erg mooi. Want tussen al die bergen vind je de vallei. Waar zich dan ook weer een dorpje bevindt. Erg mooi. Misschien moeten jullie zelf maar eens een kijkje komen nemen. Na een lange en warme reis kwamen we aan bij Aimable. Die vond het natuurlijk erg leuk dat ik langs kwam, en we hebben dan ook even bij kunnen kletsen. Hier thuis spreken ze allemaal Engels behalve oma dan. Dus dat is erg makkelijk.
Verder heb ik wat mensen bezocht in de buurt, Eric heeft een grote familie en het is dan ook moeilijk om ze allemaal te bezoeken maar dat verwachten ze eigenlijk wel. Dus ik probeer dan ook mijn best te doen en zo af en toe eens langs te gaan.
Daarnaast hoor ik zo een beetje de verhalen van hoe Eric vroeger als jongetje was. En ik kom er toch wel achter dat het een echte pestkop was. Hij hield van kattenkwaad en met zijn broers was hij dan ook altijd op pad. Daarnaast hoor ik van zijn tantes en de rest van de familie ook wel de verhalen over zijn ouders. Die ik niet ken, en als zijn oma dan ook op de praatstoel zit dan komen de verhalen over de boerderij die ze hadden voor de oorlog en het grote aantal koeien dat ze bezaten. Oorspronkelijk is de Tutsi-tribe degene die het vee had en het land bezat. Waar ook oorspronkelijk de haat van de andere bevolkingsgroep vandaan kwam.
Nu ik hier drie maanden ben heb ik uitgebreid de tijd om eens te kijken naar de aspecten van de cultuur en het land. Het is een complex land met veel armoede maar in vergelijking met de andere omliggende landen wel het meest vredige land. Rwanda ontwikkeld zich snel en dat is dan ook te merken in het onderwijs, de infrastructuur enz. Aan het einde van het jaar vormen Rwanda, Burundi, Oeganda, Kenia, Tanzania de Oost Afrikaanse Gemeenschap. Dit kan je vergelijken met een klein Europa en gaan de grenzen dus open. De inwoners kunnen dus vrij reizen in deze landen en kunnen dus ook vrij importeren vanuit andere landen. Erg leuk dus, op mijn lijstje staat een bezoek aan Zanzibar en toch ook Kampala dus wie weet volgend jaar. Er komt dus in de komende jaren één munteenheid en er komen dus ook andere identiteitskaarten. Voor Rwanda levert dit grote voordelen aangezien Rwanda niet aan zee ligt wordt het dus aantrekkelijk en makkelijker om te importeren en zullen er vast en zeker veel dingen gaan veranderen.
Daarnaast is de cultuur en hun kijk op dingen erg interessant. Zo heeft Eric mij veel uitgelegd over de tijd voor de oorlog. Hoe het leven was en waarom de meeste jongeren zo laat klaar zijn met hun opleiding. Niet door armoede,dat telt wel mee maar door het beleid van de regering voor 1994. Het gebrek aan scholen en de afkomst van tribe (bevolkingsgroep) telde in die tijd. Iets wat je dus op internet niet vind.
Zo leer ik een hoop en zo begin ik stapje bij stapje meer van het land te begrijpen. Al zijn er zeker nog heel veel dingen die ik niet weet. Daarnaast blijf ik het een prachtig land vinden met een zeer gastvrije bevolking. Als ik even vrij ben probeer ik dan ook in de zon te zitten want ik wil natuurlijk wel terug komen met een kleurtje. Mijn missie is om Eric in te halen. Maar ik denk dat ik dan een maand in de Sahara door moet brengen.
Ooh ja ik wil jullie even laten weten dat ik erg leuk vind om al jullie berichtjes te lezen op mijn site. Het is elke week weer genieten en blijf vooral schrijven. Zo had ik deze week een verrassing, had ik zomaar een kaart van mijn ouders. Erg leuk dat de postbode mij ook hier weet te vinden… En natuurlijk erg lief van hun. Natuurlijk ook iedereen bedankt voor de persoonlijke e-mails.
Dit was het voor de week weer even, zoals je ziet niet veel spannends beleefd maar dat hoeft ook niet elke week.
Tot snel oftewel Turasubira!
Hier een nieuw verhaal van mij, gisteren zijn er een aantal nieuwe foto’s op de site geplaatst zoals ik jullie beloofd had. Zo nu kunnen jullie eindelijk zien waar ik werk.
Hier gaat alles nog steeds goed. Ik vermaak me prima maar de tijd vliegt nog even en dan ben ik weer terug in Nederland. Ik heb nog een goeie 6 weken te gaan. In het ziekenhuis gaat alles naar wens. Momenteel is het rustig dus er is wat tijd om te kletsen met de collega’s. Zo heb ik deze week gekeken naar de verschillende testen voor HIV en heb ik wat onderwijs gekregen in de manier waarop ze de patiënten begeleiden tijdens zo’n test. Omdat zo’n gesprek privé is kon ik het niet bijwonen. Deze test wordt dan ook niet door de verpleegkundige van de afdeling afgenomen maar door een speciale verpleegkundige.
Afgelopen weekend heb ik Aimable het broertje van Eric op school bezocht. Hij zit op school in Butare een plaatsje zo’n 2,5 uur rijden van Kigali. Het was de bedoeling dat ik zelf ging rijden maar aangezien mijn schoonzus ieder moment kan bevallen heb ik toch besloten om hun auto maar niet te gebruiken. Dus ik heb maar gewoon de bus genomen,wel samen met Eric natuurlijk. Onderweg natuurlijk wel veel meer kunnen genieten van het uitzicht. Zoals jullie weten wordt Rwanda het land van de 1000 heuvels genoemd en hier zijn dan ook werkelijk overal bergen. Het landschap is dan ook erg mooi. Want tussen al die bergen vind je de vallei. Waar zich dan ook weer een dorpje bevindt. Erg mooi. Misschien moeten jullie zelf maar eens een kijkje komen nemen. Na een lange en warme reis kwamen we aan bij Aimable. Die vond het natuurlijk erg leuk dat ik langs kwam, en we hebben dan ook even bij kunnen kletsen. Hier thuis spreken ze allemaal Engels behalve oma dan. Dus dat is erg makkelijk.
Verder heb ik wat mensen bezocht in de buurt, Eric heeft een grote familie en het is dan ook moeilijk om ze allemaal te bezoeken maar dat verwachten ze eigenlijk wel. Dus ik probeer dan ook mijn best te doen en zo af en toe eens langs te gaan.
Daarnaast hoor ik zo een beetje de verhalen van hoe Eric vroeger als jongetje was. En ik kom er toch wel achter dat het een echte pestkop was. Hij hield van kattenkwaad en met zijn broers was hij dan ook altijd op pad. Daarnaast hoor ik van zijn tantes en de rest van de familie ook wel de verhalen over zijn ouders. Die ik niet ken, en als zijn oma dan ook op de praatstoel zit dan komen de verhalen over de boerderij die ze hadden voor de oorlog en het grote aantal koeien dat ze bezaten. Oorspronkelijk is de Tutsi-tribe degene die het vee had en het land bezat. Waar ook oorspronkelijk de haat van de andere bevolkingsgroep vandaan kwam.
Nu ik hier drie maanden ben heb ik uitgebreid de tijd om eens te kijken naar de aspecten van de cultuur en het land. Het is een complex land met veel armoede maar in vergelijking met de andere omliggende landen wel het meest vredige land. Rwanda ontwikkeld zich snel en dat is dan ook te merken in het onderwijs, de infrastructuur enz. Aan het einde van het jaar vormen Rwanda, Burundi, Oeganda, Kenia, Tanzania de Oost Afrikaanse Gemeenschap. Dit kan je vergelijken met een klein Europa en gaan de grenzen dus open. De inwoners kunnen dus vrij reizen in deze landen en kunnen dus ook vrij importeren vanuit andere landen. Erg leuk dus, op mijn lijstje staat een bezoek aan Zanzibar en toch ook Kampala dus wie weet volgend jaar. Er komt dus in de komende jaren één munteenheid en er komen dus ook andere identiteitskaarten. Voor Rwanda levert dit grote voordelen aangezien Rwanda niet aan zee ligt wordt het dus aantrekkelijk en makkelijker om te importeren en zullen er vast en zeker veel dingen gaan veranderen.
Daarnaast is de cultuur en hun kijk op dingen erg interessant. Zo heeft Eric mij veel uitgelegd over de tijd voor de oorlog. Hoe het leven was en waarom de meeste jongeren zo laat klaar zijn met hun opleiding. Niet door armoede,dat telt wel mee maar door het beleid van de regering voor 1994. Het gebrek aan scholen en de afkomst van tribe (bevolkingsgroep) telde in die tijd. Iets wat je dus op internet niet vind.
Zo leer ik een hoop en zo begin ik stapje bij stapje meer van het land te begrijpen. Al zijn er zeker nog heel veel dingen die ik niet weet. Daarnaast blijf ik het een prachtig land vinden met een zeer gastvrije bevolking. Als ik even vrij ben probeer ik dan ook in de zon te zitten want ik wil natuurlijk wel terug komen met een kleurtje. Mijn missie is om Eric in te halen. Maar ik denk dat ik dan een maand in de Sahara door moet brengen.
Ooh ja ik wil jullie even laten weten dat ik erg leuk vind om al jullie berichtjes te lezen op mijn site. Het is elke week weer genieten en blijf vooral schrijven. Zo had ik deze week een verrassing, had ik zomaar een kaart van mijn ouders. Erg leuk dat de postbode mij ook hier weet te vinden… En natuurlijk erg lief van hun. Natuurlijk ook iedereen bedankt voor de persoonlijke e-mails.
Dit was het voor de week weer even, zoals je ziet niet veel spannends beleefd maar dat hoeft ook niet elke week.
Tot snel oftewel Turasubira!
-
12 Juni 2009 - 14:59
Ella:
Hoi Cali
Was weer een leuk verhaal.
Vond het net wel ff gezellig op msn , hebben we weer eens lekker kunnen roddelen over iedereen;-)(haha)
Daggies hoor! krijg ik nog een kus?
XXX Ella -
12 Juni 2009 - 15:57
Manouk:
Heeeey
het was weer een erg leuk verhaal :D
geniet nog van je laatste 6 weekjes
dikke kus Manouk
en iedereen de groetjes daar
p.s.
Een dikke kus en pootje van Senna -
12 Juni 2009 - 17:22
Gert En Stieneke:
Hey Marcella,
Nog even werken dan heb je ook vakantie want de tijd vliegt echt voorbij, mooi vooruitzicht toch!Leuke foto's. -
12 Juni 2009 - 21:20
Hannie:
Weer genoten van je verhaal.Leuke fotoos vooral die van samen.Kijk uit naar je volgende verslag.Groeten ook aan Eric. -
13 Juni 2009 - 10:30
Carola:
Heey mars,
dat was weer een leuk verhaal. Ik begin nu ook toch wel een beetje af te tellen hoor om je weer te kunnen zien.
Geniet er nog lekker van, en wees voorzichtig.
Groetjes aan Eric en de rest.
Dikke kus -
13 Juni 2009 - 12:46
Peter En Mam:
hoi celli
Das weer even een leuk verhaal, ja het gaat heel snel nu maar geniet er samen van we kijken uit naar je volgende verhaal, dikke kus mam en peet -
13 Juni 2009 - 18:53
Petra:
Hoi Marcella,
Wat een geweldig verhaal weer. En wat leuk dat je de cultuur van het land verder kan ontdekken.Nu nog 6 weken te gaan. Heb je daar ook nog echt vrij in of blijf je werken tot je vliegreis terug.
groetjes
Petra
PS geweldige foto's. Zo krijg je meer een beeld bij de verhalen. -
14 Juni 2009 - 11:28
Fam. Willems:
hoi marcella, we volgen je via de site. En we vinden het heel ondernemend wat je allemaal doet. Super mooie foto's heb je nu ook.
Geniet nog een aantal weken van je ervaring en doe Eric ook de groeten van ons uit het verre oosten.
gr.marijke en familie -
14 Juni 2009 - 19:06
Buuf:
Wat een geweldige foto's om te zien en weer een heerlijk verhaal om te lezen. Meid, je doet het super!
Gisteren had ik m'n feestje, had een high tea gemaakt (Lilian en Annelein hebben me geholpen), was erg geslaagd! Miste je wel erbij hoor. De tijd vliegt zeg! Nog even en je vliegt weer deze kant op! Groetjes aan Eric. Enne.. de roddels mail ik wel ;)
Liefs -
15 Juni 2009 - 19:10
Fam Van Der Zwart:
Hey Marcella,
Leuke foto's hoor.Maar ik geloof dat zelfs een jaar Sahara nog niet genoeg is voor jou!!!Wij zijn hier ook weer heel gelukkig.De Fortuintjes zijn sinds zaterdag weer in Nederland.Dus we gaan weer van een aantal heerlijke weken genieten.
Doe jij dat ook vooral en tot je volgende berichtje.
liefs, Teun Ria Patricia Romano
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
