De eerste maand in Rwanda
Door: Marcella
Blijf op de hoogte en volg Marcella
02 Juni 2009 | Rwanda, Kigali
Hoi allemaal,
Hier weer eens een berichtje van mij, het is inmiddels al weer twee weken geleden dat ik een berichtje heb geschreven. De afgelopen twee weken zijn weer erg intensief geweest.
We hebben een aantal dagen zonder elektriciteit gezeten dus vandaar dat ik eigenlijk niet veel achter de computer heb gezeten. Daarnaast ben ik ook een dag niet lekker geweest waardoor ze in het ziekenhuis gelijk dachten dat ik malaria had omdat ik behoorlijke hoofdpijn had. Maar gelukkig geen koorts na een dag doorgebracht te hebben in bed, was ik weer helemaal fit.
Verder gaat met mij alles goed, zoals jullie hebben kunnen zien zijn de eerste foto’s op de site geplaatst. Aan komende maandag zal ik er nog een aantal plaatsen van het ziekenhuis. Ik heb inmiddels daar wat kiekjes gemaakt zodat jullie een beetje kunnen zien waar ik mijn tijd door breng.
Met Eric gaat ook alles goed, inmiddels zijn zijn examens achter de rug en hebben we wat meer tijd samen, want dat was in het begin toch wel anders. Nu alleen nog wachten op de uitslag. Eric heeft nu dus vakantie maar besteed zijn dagen veelal aan zijn project. Hij maakt met een aantal mede studenten een soort van documentaire/films met de meest voorkomende problemen in de gemeenschap hier in Rwanda. Dit kunnen problemen zijn zoals de manier waarop ouders hun kinderen van school af houden om te werken. Of de seksuele vernedering van de vrouwen door de mannen, verkrachtingen en de plaats van de vrouw in de gemeenschap. Nu is dit al lang niet meer zo als in de jaren 90. Ook wordt het probleem HIV besproken. Volgende maand zal dit project officeel geopend worden door de minister van onderwijs. Er zullen vele banken aanwezig zijn. Dit natuurlijk voor de sponsering.
Hieronder de internetsite voor de gene die een kijkje willen nemen op de site.
www.ikwiyefilmed.webnode.com
Op het werk gaat het goed, ik heb mijn draai gevonden en elke dag kom ik nog nieuwe dingen tegen. Deze week heb ik een aantal gevallen gezien van malaria. We hadden een aantal mensen die van buiten Rwanda komen. Ook was 1 van onze artsen een Amerikaan die hier stage loopt was de sjaak. Hij had het flink te pakken en de uitslag van de test was dan ook snel bekend. Malaria.
Na een dagje antibiotica via het infuus voelde hij zich al behoorlijk opgeknapt.
Die zelfde dag kon hij nog het ziekenhuis verlaten en ging verder met een kuurtje tabletten. Inmiddels zijn we ruim een week verder en hij is weer helemaal de oude. Malaria komt hier relatief veel voor maar toch kom je die mensen niet echt veel tegen in het ziekenhuis waar ik werk. Misschien komt het doordat het een relatief duur ziekenhuis is. Ook is het voor de bevolking hier eigenlijk net een soort griep, ze hebben vaak medicatie in huis en starten uit zichzelf de kuur. De artsen hebben me het een en ander uitgelegd tussen de verschillende vormen van malaria. Welke complicaties er kunnen optreden en hoe het werkt bij kinderen en zwangeren. Toch wel de risicogroep hier in Rwanda. Erg leerzaam dus. De theorie die ik dus heb op gedaan in Nederland kan ik dus mooi gebruiken en ik heb nu een beeld bij de theorie.
Daarnaast heb ik mijn eerste crisissituatie meegemaakt op het werk. Voor mijn collega’s misschien niet vreemd want soms heb ik nu eenmaal dat soort dingen. Hahahaha. Voor het eerst hadden we de crashkar nodig.
Ik zal de casus een beetje proberen uit te leggen, de avond ervoor hadden we iemand opgenomen met een verdenking hersenbloeding. De persoon was voor CT-scan geweest en op de CT-scan was het inderdaad te zien. Eigenlijk moest deze persoon naar de intensive care zodat ze hem verder konden behandelen met bloedverdunners. Maar dit was niet gedaan en wat gebeurde er dus op de afdeling. De patiënt kreeg een grote bloeding er over heen. Het alarm ging dus af, waardoor er toch wel binnen een redelijke snelle tijd een aantal artsen op de afdeling waren. Na de patiënt geintubeerd te hebben en gestabiliseerd is hij afgevoerd naar de intensive care. Later kregen we het bericht van de artsen dat de familie erbij was en voor deze patiënt geen behandeling meer mogelijk was. Aangezien ik op interne geneeskunde zit komt er dus van alles binnen. Best heel leuk en heel wisselend.
Na de overdracht was ik op weg naar mijn patiënten en werd ik geroepen door een familielid van een andere patiënt. Uit zijn gebaren en zijn kleine uitdrukking in Engels begrijp ik dat er iets goed mis is. Bij het ingaan van de kamer tref ik een patiënt aan die toch wel erg ver weg was. Ik had geen idee waarmee hij opgenomen was maar hij leek een epileptisch insult te hebben. Na een vlugge blik in zijn status leek dit het toch niet te zijn. Na een seconde of 20 en er inmiddels een collega was gekomen voor assistentie hadden we dus opnieuw de crashkar nodig die op dat moment nog niet bijgevuld was. Na een korte reanimatie en er heftig overleg was geweest over wel/niet naar de intensive care besloten de artsen de patiënt op de afdeling te houden. Waarschijnlijk is het een combinatie geweest van zijn hartkwaal, nierprobleem, en mogelijk toch een insult. Op dit moment gaat het redelijk met de patiënt. Zo zien jullie weer dat ik me niet verveel hier.
Zo heb ik op dit moment een aantal jonge patiënten met kanker liggen, de jongere generatie hier spreekt over het algemeen wel wat Engels wat voor mij wel prettig is zodat ik een beetje met ze kan kletsen. Wanneer ik dan ook even tijd heb neem ik ze mee naar buiten en doen we een kaartspelletje. Soms kletsen we over de dingen waar ze van dromen. Een van de jongeren is Eric waar jullie later een foto van zien.
Afgelopen zondag heb ik gekookt met Eric zijn tante en zijn nicht, best grappig want zij spreekt geen Engels en ik een klein beetje kinyarwanda maar toch kunnen we elkaar best wel begrijpen met handen en voeten. De nicht van Eric spreekt wel redelijk Engels dus we hebben veel lol gehad.
Ik heb macaroni voor ze gemaakt, ze waren erg onder de indruk. Zijn tante was zeer verrast omdat alle groenten en het vlees in de zelfde pan zaten als de macaroni. Dat had ze niet verwacht. Daarnaast kwam iedereen in de keuken kijken want het rook toch wel erg lekker. Uiteindelijk gingen we eten en er kwam een fles champagne te voorschijn. Er werd een toast uitgebracht op mijn kookkunsten en ja gelijk werd er een nieuwe afspraak gemaakt om samen met de hele familie te eten en ja het is mijn beurt om samen met de meiden te koken. Ze vonden het heerlijk, het is een echte Afrikaanse familie, met dansen en heel veel lachen.
Hmm eens kijken wat ik nog meer heb gedaan, ooh ja ik maak regelmatig flensjes, nou ja in het weekend dan want door de weeks heb ik daar helemaal geen tijd voor aangezien ik om 6 uur de deur uit ga om met heel veel moeite om 7 uur in het ziekenhuis te zijn. Ik ben dan ook al een echte afrikaan want deze week is het me nog niet gelukt om om 7 uur in het ziekenhuis te zijn. Ik neem de locale taxi busjes en die vertrekken pas als ze vol zijn dus dat is soms wachten geblazen. Maar goed ik ben meestal niet de enige die te laat is, dat is iets wat hier heel gewoon is.
In het weekend spreek ik regelmatig af met mensen die ik ken van voorgaande jaren, zo heb ik van het weekend heerlijke chocolade taart gegeten met onze vriend Noa. We hebben heerlijk bijgekletst en erg veel gelachen.
Verder ben ik een eind gaan wandelen om zo de omgeving een beetje te verkennen. Ik ben richting Oeganda gaan lopen en kwam zo bij de suikerfabriek ongeveer een uur weg van huis, uitkijkend over het dal hier voor de berg. Zoals jullie weten heeft Rwanda erg veel heuvels en zo wonen wij dan ook halverwege een berg. Ik kan eigenlijk wel zeggen dat het land één en heuvels en bergen is. Daarom is het lopen eigenlijk altijd klimmen de heuvels op en af.
Afgelopen weekend heb ik weer eens een ritje gemaakt op de motor, ik moet zeggen dat ik het nu al wat meer gewend ben om achterop te zitten. Eric heeft dan ook een foto gemaakt zodat jullie mij kunnen zien. Afgelopen weekend was het Pinksteren maar eigenlijk heb ik daar weinig van gemerkt, heel anders dan in Nederland waar we dit een soort van vieren. Ik heb de kerk van Eric bezocht en daarna een heerlijke pizza gegeten in de stad dus eigenlijk heel relaxed.
Ooh ja voor de mensen ik heb zojuist mijn eerste muggenbulten opgelopen, best special want normaal zit ik er toch wel behoorlijk onder maar deze keer valt het mee. Ondanks dat de zomer in zicht is en de temperatuur dan zo af en toe dan ook behoorlijk oploopt zijn er of nog weinig muggen of de spray werkt gewoon goed.
Ook deze week die nog maar net begonnen is sta ik weer versteld van de verschillende groepen hier in Rwanda. De afgelopen dagen ben ik een aantal vluchtelingen tegen gekomen die in een kamp wonen aan de andere kant van het Kivu meer, het meer tussen Congo en Rwanda. Zoals jullie weten is het daar nog steeds niet echt opgeknapt ondanks dat er wel vooruitgang geboekt is in de afgelopen tijd. Zo ben ik met deze groep mensen weer een ervaring rijker en zo kom ik er eigenlijk toch wel achter dat ik het werk wel erg leuk vind.
Dit is het voor nu, vrijdag weer meer over deze week en misschien wel met wat foto’s van de nieuwste telg van de familie. Deze week kan mijn schoonzus namelijk bevallen erg spannend dus. Ik ben benieuwd, het is namelijk de eerste baby die ik zal zien na de geboorte, aangezien ik natuurlijk maar kort hier ben zie ik ze meestal zo rond een jaar. Dus ik ben benieuwd.
Groetjes daar en tot schrijfs..
Hier weer eens een berichtje van mij, het is inmiddels al weer twee weken geleden dat ik een berichtje heb geschreven. De afgelopen twee weken zijn weer erg intensief geweest.
We hebben een aantal dagen zonder elektriciteit gezeten dus vandaar dat ik eigenlijk niet veel achter de computer heb gezeten. Daarnaast ben ik ook een dag niet lekker geweest waardoor ze in het ziekenhuis gelijk dachten dat ik malaria had omdat ik behoorlijke hoofdpijn had. Maar gelukkig geen koorts na een dag doorgebracht te hebben in bed, was ik weer helemaal fit.
Verder gaat met mij alles goed, zoals jullie hebben kunnen zien zijn de eerste foto’s op de site geplaatst. Aan komende maandag zal ik er nog een aantal plaatsen van het ziekenhuis. Ik heb inmiddels daar wat kiekjes gemaakt zodat jullie een beetje kunnen zien waar ik mijn tijd door breng.
Met Eric gaat ook alles goed, inmiddels zijn zijn examens achter de rug en hebben we wat meer tijd samen, want dat was in het begin toch wel anders. Nu alleen nog wachten op de uitslag. Eric heeft nu dus vakantie maar besteed zijn dagen veelal aan zijn project. Hij maakt met een aantal mede studenten een soort van documentaire/films met de meest voorkomende problemen in de gemeenschap hier in Rwanda. Dit kunnen problemen zijn zoals de manier waarop ouders hun kinderen van school af houden om te werken. Of de seksuele vernedering van de vrouwen door de mannen, verkrachtingen en de plaats van de vrouw in de gemeenschap. Nu is dit al lang niet meer zo als in de jaren 90. Ook wordt het probleem HIV besproken. Volgende maand zal dit project officeel geopend worden door de minister van onderwijs. Er zullen vele banken aanwezig zijn. Dit natuurlijk voor de sponsering.
Hieronder de internetsite voor de gene die een kijkje willen nemen op de site.
www.ikwiyefilmed.webnode.com
Op het werk gaat het goed, ik heb mijn draai gevonden en elke dag kom ik nog nieuwe dingen tegen. Deze week heb ik een aantal gevallen gezien van malaria. We hadden een aantal mensen die van buiten Rwanda komen. Ook was 1 van onze artsen een Amerikaan die hier stage loopt was de sjaak. Hij had het flink te pakken en de uitslag van de test was dan ook snel bekend. Malaria.
Na een dagje antibiotica via het infuus voelde hij zich al behoorlijk opgeknapt.
Die zelfde dag kon hij nog het ziekenhuis verlaten en ging verder met een kuurtje tabletten. Inmiddels zijn we ruim een week verder en hij is weer helemaal de oude. Malaria komt hier relatief veel voor maar toch kom je die mensen niet echt veel tegen in het ziekenhuis waar ik werk. Misschien komt het doordat het een relatief duur ziekenhuis is. Ook is het voor de bevolking hier eigenlijk net een soort griep, ze hebben vaak medicatie in huis en starten uit zichzelf de kuur. De artsen hebben me het een en ander uitgelegd tussen de verschillende vormen van malaria. Welke complicaties er kunnen optreden en hoe het werkt bij kinderen en zwangeren. Toch wel de risicogroep hier in Rwanda. Erg leerzaam dus. De theorie die ik dus heb op gedaan in Nederland kan ik dus mooi gebruiken en ik heb nu een beeld bij de theorie.
Daarnaast heb ik mijn eerste crisissituatie meegemaakt op het werk. Voor mijn collega’s misschien niet vreemd want soms heb ik nu eenmaal dat soort dingen. Hahahaha. Voor het eerst hadden we de crashkar nodig.
Ik zal de casus een beetje proberen uit te leggen, de avond ervoor hadden we iemand opgenomen met een verdenking hersenbloeding. De persoon was voor CT-scan geweest en op de CT-scan was het inderdaad te zien. Eigenlijk moest deze persoon naar de intensive care zodat ze hem verder konden behandelen met bloedverdunners. Maar dit was niet gedaan en wat gebeurde er dus op de afdeling. De patiënt kreeg een grote bloeding er over heen. Het alarm ging dus af, waardoor er toch wel binnen een redelijke snelle tijd een aantal artsen op de afdeling waren. Na de patiënt geintubeerd te hebben en gestabiliseerd is hij afgevoerd naar de intensive care. Later kregen we het bericht van de artsen dat de familie erbij was en voor deze patiënt geen behandeling meer mogelijk was. Aangezien ik op interne geneeskunde zit komt er dus van alles binnen. Best heel leuk en heel wisselend.
Na de overdracht was ik op weg naar mijn patiënten en werd ik geroepen door een familielid van een andere patiënt. Uit zijn gebaren en zijn kleine uitdrukking in Engels begrijp ik dat er iets goed mis is. Bij het ingaan van de kamer tref ik een patiënt aan die toch wel erg ver weg was. Ik had geen idee waarmee hij opgenomen was maar hij leek een epileptisch insult te hebben. Na een vlugge blik in zijn status leek dit het toch niet te zijn. Na een seconde of 20 en er inmiddels een collega was gekomen voor assistentie hadden we dus opnieuw de crashkar nodig die op dat moment nog niet bijgevuld was. Na een korte reanimatie en er heftig overleg was geweest over wel/niet naar de intensive care besloten de artsen de patiënt op de afdeling te houden. Waarschijnlijk is het een combinatie geweest van zijn hartkwaal, nierprobleem, en mogelijk toch een insult. Op dit moment gaat het redelijk met de patiënt. Zo zien jullie weer dat ik me niet verveel hier.
Zo heb ik op dit moment een aantal jonge patiënten met kanker liggen, de jongere generatie hier spreekt over het algemeen wel wat Engels wat voor mij wel prettig is zodat ik een beetje met ze kan kletsen. Wanneer ik dan ook even tijd heb neem ik ze mee naar buiten en doen we een kaartspelletje. Soms kletsen we over de dingen waar ze van dromen. Een van de jongeren is Eric waar jullie later een foto van zien.
Afgelopen zondag heb ik gekookt met Eric zijn tante en zijn nicht, best grappig want zij spreekt geen Engels en ik een klein beetje kinyarwanda maar toch kunnen we elkaar best wel begrijpen met handen en voeten. De nicht van Eric spreekt wel redelijk Engels dus we hebben veel lol gehad.
Ik heb macaroni voor ze gemaakt, ze waren erg onder de indruk. Zijn tante was zeer verrast omdat alle groenten en het vlees in de zelfde pan zaten als de macaroni. Dat had ze niet verwacht. Daarnaast kwam iedereen in de keuken kijken want het rook toch wel erg lekker. Uiteindelijk gingen we eten en er kwam een fles champagne te voorschijn. Er werd een toast uitgebracht op mijn kookkunsten en ja gelijk werd er een nieuwe afspraak gemaakt om samen met de hele familie te eten en ja het is mijn beurt om samen met de meiden te koken. Ze vonden het heerlijk, het is een echte Afrikaanse familie, met dansen en heel veel lachen.
Hmm eens kijken wat ik nog meer heb gedaan, ooh ja ik maak regelmatig flensjes, nou ja in het weekend dan want door de weeks heb ik daar helemaal geen tijd voor aangezien ik om 6 uur de deur uit ga om met heel veel moeite om 7 uur in het ziekenhuis te zijn. Ik ben dan ook al een echte afrikaan want deze week is het me nog niet gelukt om om 7 uur in het ziekenhuis te zijn. Ik neem de locale taxi busjes en die vertrekken pas als ze vol zijn dus dat is soms wachten geblazen. Maar goed ik ben meestal niet de enige die te laat is, dat is iets wat hier heel gewoon is.
In het weekend spreek ik regelmatig af met mensen die ik ken van voorgaande jaren, zo heb ik van het weekend heerlijke chocolade taart gegeten met onze vriend Noa. We hebben heerlijk bijgekletst en erg veel gelachen.
Verder ben ik een eind gaan wandelen om zo de omgeving een beetje te verkennen. Ik ben richting Oeganda gaan lopen en kwam zo bij de suikerfabriek ongeveer een uur weg van huis, uitkijkend over het dal hier voor de berg. Zoals jullie weten heeft Rwanda erg veel heuvels en zo wonen wij dan ook halverwege een berg. Ik kan eigenlijk wel zeggen dat het land één en heuvels en bergen is. Daarom is het lopen eigenlijk altijd klimmen de heuvels op en af.
Afgelopen weekend heb ik weer eens een ritje gemaakt op de motor, ik moet zeggen dat ik het nu al wat meer gewend ben om achterop te zitten. Eric heeft dan ook een foto gemaakt zodat jullie mij kunnen zien. Afgelopen weekend was het Pinksteren maar eigenlijk heb ik daar weinig van gemerkt, heel anders dan in Nederland waar we dit een soort van vieren. Ik heb de kerk van Eric bezocht en daarna een heerlijke pizza gegeten in de stad dus eigenlijk heel relaxed.
Ooh ja voor de mensen ik heb zojuist mijn eerste muggenbulten opgelopen, best special want normaal zit ik er toch wel behoorlijk onder maar deze keer valt het mee. Ondanks dat de zomer in zicht is en de temperatuur dan zo af en toe dan ook behoorlijk oploopt zijn er of nog weinig muggen of de spray werkt gewoon goed.
Ook deze week die nog maar net begonnen is sta ik weer versteld van de verschillende groepen hier in Rwanda. De afgelopen dagen ben ik een aantal vluchtelingen tegen gekomen die in een kamp wonen aan de andere kant van het Kivu meer, het meer tussen Congo en Rwanda. Zoals jullie weten is het daar nog steeds niet echt opgeknapt ondanks dat er wel vooruitgang geboekt is in de afgelopen tijd. Zo ben ik met deze groep mensen weer een ervaring rijker en zo kom ik er eigenlijk toch wel achter dat ik het werk wel erg leuk vind.
Dit is het voor nu, vrijdag weer meer over deze week en misschien wel met wat foto’s van de nieuwste telg van de familie. Deze week kan mijn schoonzus namelijk bevallen erg spannend dus. Ik ben benieuwd, het is namelijk de eerste baby die ik zal zien na de geboorte, aangezien ik natuurlijk maar kort hier ben zie ik ze meestal zo rond een jaar. Dus ik ben benieuwd.
Groetjes daar en tot schrijfs..
-
02 Juni 2009 - 18:28
Annelein:
Hey Mars, wat een geweldig verhaal weer!
Werkse komende weken en geniet van je vrije momenten!!!
Kus annie
-
02 Juni 2009 - 18:51
Marijke Willems:
ik zie het al aan het lezen:jij wilt nog lang niet terug naar nederland.
Je zit daar veel te goed.
entoch is het hier in Rijssen ook erg mooi dus kom hier ook maar eens aan.
Natasja gaat morgen op kamp met school. nienke is geslaagd voor haar scooterrijbewijs en we wachten nog op de uitslag van school maar dat zit denk ik wel goed.
vrijdag en zaterdag gaan wim en ik met wimswerk weg,we weten niet waarheen.
rik heeft een beugel gekregen en heeft bijnageen last. verder geen nieuws hier.
we wensen je allegoeds daar en tot schrijfs.
groetjes aan eric en zijn familie.
doei marijke -
02 Juni 2009 - 19:39
Ella:
Zo nicht dat was weer een lang en mooi verhaal.Leuke foto's staan er bij je vorige verhaal. Hier alles goed ,geen nieuws. Stuur je zo nog ff een leuke foto.
Dikke kus -
02 Juni 2009 - 23:06
De Fortuintjes:
Hoi Marcella, leuk om ook wat foto's te zien nu. Wat een verhaal weer zeg, interessant om zoveel nieuwe indrukken op te doen. Wij gaan volgende week naar NL, kijken of het daar ook nog een beetje leuk is :-)! Groetjes weer, Jacqueline en familie -
03 Juni 2009 - 11:15
Stieneke En Gert:
Hoi Marcella,
Héhé eindelijk weer eens wat te lezen. Zou 3 maanden toch wel lang genoeg zijn?? want er is zoveel te beleven !
Liefs en dikke kus voor jullie beide. -
03 Juni 2009 - 11:32
Mam En Peter:
Hoi Marcella
Fijn dat we weer eens wat van jou konden lezen,de oma's vonden het ook fijn je heb de groetjes van hun.
Dikke kus mam en peter -
03 Juni 2009 - 12:07
Carola:
Heey mars ,
Zo dat was ff een verhaal zeg.
Maar gaaf om weer alles te kunnen lezen wat je allemaal heb beleefd en alles ! Geniet er nog maar even van want het is zo voorbij..
Dikke kus je kleine zusje -
03 Juni 2009 - 14:15
Gerda:
Ha Marcella, watleuk weer om te lezen die belevenissen van jou!
Wij zijn t pinksterweekend lekker naar de camping geweest. Nu zitten m'n vrije dagen erop en moet ik ook weer aan de slag.
Wens je een fijne tijd verder, en werkse, dan doe ik t ook, haha
groetjes Gerda oet Riessen -
03 Juni 2009 - 15:04
Manouk:
Heeey mars,
Echt een super verhaal zeg je maakt echt veel mee!!!
Nou geniet er nog maar van want het is zo voorbij
doe eric de groetjes
dikke kus Manouk -
03 Juni 2009 - 15:31
Petra:
Hoi Marcella,
Wat een geweldig verhaal weer. Heerlijk om zo toch te weten hoe je het hebt.
groetjes
petra -
04 Juni 2009 - 19:20
Hannie:
Wat een geweldig mooi verslag heb je weer gemaakt Marcella.Ik heb er van genoten.Doe voorzichtig en nog veel leer momenten.Groetjes Hannie. -
04 Juni 2009 - 19:37
Eric SEKANYANA:
Mars,
Ndagukunda,take care and keep up -
05 Juni 2009 - 16:05
Wes & Moon:
He Marcel en Eric,
We zijn blij om te lezen dat het goed met je gaat! Je maakt echt veel mee daar, wat een ervaring!
Ik begrijp van Peter dat Eric veel dezelfde trekjes heeft als Wes, dat ie maar niet van je af kan blijven....
Geniet er nog lekker van samen!
Liefs Wes & Moon -
06 Juni 2009 - 14:30
Oma Van Der Hoek:
Lieve Marcella, Eindelijk weet ik ook hoe het werkt. Ik zit bij Stieneke achter de laptop. Je verhaal is nooit lang genoeg, want ik geniet er zo van.Ik lees het wel 10 keer. Misschien ga ik toch zelf nog een PC aanschaffen want het is heel leuk!! Geniet ervan en een fijne tijd nog samen met Eric. Dikke kus voor jullie beide van Oma. -
07 Juni 2009 - 15:57
Christi:
Hmm.. wijfie! Kwilde dat ik even om een hoekje kon komen kijken! Geniet en bid wijfie!!
Liefs, -
09 Juni 2009 - 08:15
Ella[je Collega Dus):
Hey Marcella,
Leuk je verhalen zo te lezen. Wat een hele andere wereld daar dan zeg!! Fijn te lezen dat het goed gaat. Hoop dat je straks wel weer bij ons kan wennen na al deze avonturen!
Groetjes Ella -
09 Juni 2009 - 09:04
Ella[je Collega Dus):
Hey Marcella,
Leuk je verhalen zo te lezen. Wat een hele andere wereld daar dan zeg!! Fijn te lezen dat het goed gaat. Hoop dat je straks wel weer bij ons kan wennen na al deze avonturen!
Groetjes Ella
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
