les geven
Door: Marcella
Blijf op de hoogte en volg Marcella
07 Januari 2015 | Rwanda, Kigali
Gisteren morgen ben ik met Mado weer aan de slag gegaan. Als eerste hebben we een scorelijst vertaald vanuit het Kinyarwanda naar het engels. Deze scorelijst wordt gebruikt voor een homevisit al leidraad voor het bezoek. Vervolgens het afronden van het formulier zijn Mado (de pall zorg verpleegkundige) en ik langs onze patienten gegaan. Als eerste zijn we langs het kindje van 7 mnd gegaan genaamd Gisede. Het gaat vandaag iets beter met hem. Hij kan nu door middel van een lepel wat melk drinken. Daarnaast komt hij niet meer pijnlijk over. Zijn armpjes zijn iets soepeler maar nog steeds in stijve positie. Een Amerikaanse arts die werkzaam is op de neonatologie heeft mij verteld dat de vertrikels (kamer) in de hersenen van het kindje 4 keer zo groot zijn als normaal en hier hebben ze momenteel nog geen oorzaak voor gevonden. Dit hebben ze gezien op eerdere diagnostiek alleen het jammer is dat zij nu het iets beter gaat niet opnieuw een echo of rongtenfoto hebben gemaakt. De kinderarts denkt dat er een blokkade in de doorstroming van het liquor is geweest en dat het kindje hierdoor dus zoveel epileptische insulten heeft gehad. Maar gelukkig gaat het nu wat beter. Het blijft gokken wat de restverschijnselen zijn voor dit kindje. Samen met de verpleegkundige kijken we dagelijks naar de door ons opgestelde verpleegplannen. De meeste interventies zijn opgevolgd maar het wegen is niet gedaan. Ik heb aan de verpleegkundige gevraagd waarom het dit niet gedaan. Is zij vonden het kindje in een te slechte conditie om dit te doen.
De oude dame Helene hebben we ook nog even gezien, haar situatie is onveranderd.
Na de lunch zijn AnneMarie en ik naar de winkels gelopen om fanta en cola te halen. Dit was een leuke wandeling. Kees wilde graag primus hebben (een lokaal biertje), dit was een hele klus want het kopen van het bier was niet het probleem maar we moesten namelijk extra betalen voor het meenemen. Hier waren wij het natuurlijk niet mee eens, na vele winkeltjes is het dan toch eindelijk gelukt. Toen moesten we nog terug lopen naar huis, en toen ging de zon schijnen. Lekker warm!!!
Om 15 uur heeft Kees een les gegeven over het herkennen van een palliatieve patient, de behandeling van pijn en het gebruik van morfine. De artsen zijn namelijk bang om dit te gebruiken, zijn bang voor complicaties. Tijdens de les werd het buiten erg donker, het is behoorlijk gaan omweren en keihard gaan regenen.
Het was weer een mooi maar intensieve dag.