huisbezoek
Blijf op de hoogte en volg Marcella
08 Januari 2015 | Rwanda, Kigali
Vanmorgen om 8 uur hadden Karin en ik een afspraak op de spoedeisende hulp om daar les te geven over Ebola. Karin heeft namelijk gisteren een gesprek gehad met de hoofdverpleegkundige en hieruit bleek dat hun spullen en kennis niet op orde is. Karin heeft alle informatie gegeven en ik was degene die de beschermende kleding aan moest, het was heeeel erg warm. Man echt bloedheet.
Na de les is een ieder weer zijn eigen weg gegaan en zijn Kees en ik bij onze palliatieve patienten gaan kijken. Beide maken het goed. Alleen wat opvallend is, is dat ze Helene de oude dame 3 liter infuus hebben gegeven omdat ze een lage tensie is maar stervende is. Het blijkt dat ik nog een weg te gaan heb met de arts en de verpleegkundige. Na de juiste arts te hebben gevonden hebben Kees en ik met hem gesproken over het infuusbeleid. Kees heeft een transfer gemaakt naar de les van gisteren. Dit soort dingen hebben we namelijk tijdens de les besproken. Al snel gaf hij toe dat het wel zo was, en heeft het infuus verlaagd naar 1 liter. Nog veel maar het is een begin. De arts gaf toe het nemen van deze beslissingen erg moeilijk te vinden, samen hebben we afgesproken om hier aanstaande week op terug te komen. Ook de verpleegkundige vinden dit een erg interresant onderwerp.
Vanmiddag zijn we met Mado op huisbezoek geweest bij twee vrouwen. De eerste vrouw heeft baarmoederkanker en leeft met haar kinderen in een klein huisje. Heel primitef en zij heeft niet veel. Als gift hebben we een matras, en een emmer, handdoeken, lakens en twee onderbroeken gegeven. Mado heeft gevraagd aan mw of er nog klachten zijn, mw geeft aan geen klachten met te hebben. De eerdere pijn is onder controle, mw eet en drinkt nog maar weinig. Is erg dun. Er worden tijdens deze bezoeken ook controles gedaan. Het padje naar mw toe is zeer stijl, Een keer uitglijden en je ligt beneden aan de berg.
Iedere medewerker gaat een paar keer per maand op bezoek bij verschillende patienten. Iedere patient wordt minimaal 1 keer per maand bezocht.
De tweede vrouw die wij bezochten is een jonge vrouw van 21 jaar met HIV en tbc. We treffen mw aan in een zeer arme buurt, het huisje (1 kamer) waar mw in woont is erg klein, en van modder. Mw ligt op de grond op een rieten mat. Mw is erg aan het hallucineren, is incontinent van urine. Heel zielig, want mw is motorisch ook erg onrustig. Na lichamelijk onderzoek te hebben gedaan zien we haar doorligplek op haar heup. Deze is erg oppervlakkig. Mw kan niet meer mobiliseren en eten en drinken gaat namelijks omdat mw zo verward is.
Na overleg tussen Mado, Karin, Kees en mij besluiten we dat mw opgenomen moet worden om nader onderzoek te doen en om mw te observeren. Mw kan alleen nu niet worden meegenomen omdat we gaan brancard of stretcher hebben om mw mee te nemen.
De situatie van mw grijpt me erg aan, dit zijn echt de aller armste in de gemeenschap, en wat een ellende. Ik ben er gewoon ontdaan van, want wat heb ik het goed dan. Deze mensen hebben echt niks. Moeten echt alles proberen om eten te krijgen en een kamertje te mogen huren. Heel triest. Op deze momenten ben ik dankbaar voor de plaats waar ik geboren ben, want deze kies je immers niet zelf. Ik kan moeilijk mijn gevoel op papier zetten want dit moet je eigenlijk zien om te begrijpen wat je ziet.
Dit bezoek was echt heftig en heeft een diepe indruk achtergelaten. Beide dames hebben een matras gekregen vanuit het geld wat ik eerder in december op de afdeling heb ingezameld.
Na de les is een ieder weer zijn eigen weg gegaan en zijn Kees en ik bij onze palliatieve patienten gaan kijken. Beide maken het goed. Alleen wat opvallend is, is dat ze Helene de oude dame 3 liter infuus hebben gegeven omdat ze een lage tensie is maar stervende is. Het blijkt dat ik nog een weg te gaan heb met de arts en de verpleegkundige. Na de juiste arts te hebben gevonden hebben Kees en ik met hem gesproken over het infuusbeleid. Kees heeft een transfer gemaakt naar de les van gisteren. Dit soort dingen hebben we namelijk tijdens de les besproken. Al snel gaf hij toe dat het wel zo was, en heeft het infuus verlaagd naar 1 liter. Nog veel maar het is een begin. De arts gaf toe het nemen van deze beslissingen erg moeilijk te vinden, samen hebben we afgesproken om hier aanstaande week op terug te komen. Ook de verpleegkundige vinden dit een erg interresant onderwerp.
Vanmiddag zijn we met Mado op huisbezoek geweest bij twee vrouwen. De eerste vrouw heeft baarmoederkanker en leeft met haar kinderen in een klein huisje. Heel primitef en zij heeft niet veel. Als gift hebben we een matras, en een emmer, handdoeken, lakens en twee onderbroeken gegeven. Mado heeft gevraagd aan mw of er nog klachten zijn, mw geeft aan geen klachten met te hebben. De eerdere pijn is onder controle, mw eet en drinkt nog maar weinig. Is erg dun. Er worden tijdens deze bezoeken ook controles gedaan. Het padje naar mw toe is zeer stijl, Een keer uitglijden en je ligt beneden aan de berg.
Iedere medewerker gaat een paar keer per maand op bezoek bij verschillende patienten. Iedere patient wordt minimaal 1 keer per maand bezocht.
De tweede vrouw die wij bezochten is een jonge vrouw van 21 jaar met HIV en tbc. We treffen mw aan in een zeer arme buurt, het huisje (1 kamer) waar mw in woont is erg klein, en van modder. Mw ligt op de grond op een rieten mat. Mw is erg aan het hallucineren, is incontinent van urine. Heel zielig, want mw is motorisch ook erg onrustig. Na lichamelijk onderzoek te hebben gedaan zien we haar doorligplek op haar heup. Deze is erg oppervlakkig. Mw kan niet meer mobiliseren en eten en drinken gaat namelijks omdat mw zo verward is.
Na overleg tussen Mado, Karin, Kees en mij besluiten we dat mw opgenomen moet worden om nader onderzoek te doen en om mw te observeren. Mw kan alleen nu niet worden meegenomen omdat we gaan brancard of stretcher hebben om mw mee te nemen.
De situatie van mw grijpt me erg aan, dit zijn echt de aller armste in de gemeenschap, en wat een ellende. Ik ben er gewoon ontdaan van, want wat heb ik het goed dan. Deze mensen hebben echt niks. Moeten echt alles proberen om eten te krijgen en een kamertje te mogen huren. Heel triest. Op deze momenten ben ik dankbaar voor de plaats waar ik geboren ben, want deze kies je immers niet zelf. Ik kan moeilijk mijn gevoel op papier zetten want dit moet je eigenlijk zien om te begrijpen wat je ziet.
Dit bezoek was echt heftig en heeft een diepe indruk achtergelaten. Beide dames hebben een matras gekregen vanuit het geld wat ik eerder in december op de afdeling heb ingezameld.
-
08 Januari 2015 - 21:50
Gert Huijzers:
Hoi Marcella, een mooi, indrukwekkend verslag. Op zulke plaatsen en zeker ide omstandigheden waar jullie mee te maken hebben ga je vanzelf relativeren. Idd 't is maar waar je geboren bent, naast geluk, een ontzettend bepalende factor. Veel succes verder met jullie team. Groetjes Gert -
08 Januari 2015 - 22:01
Hannie:
Dag Marcella,het is nogal wat zeg!Geen wonder dat je van slag raakt door zulke omstandigheden!Wat triest allemaal.Petje af voor jullie allemaal.Groetjes Hannie. -
08 Januari 2015 - 22:12
Esther Toes:
Hi Marcella,
Wat een indrukwekkende en bijzondere verhalen zeg.
Veel succes en sterkte met dit avontuur.
Groetjes,
Esther -
09 Januari 2015 - 00:00
Gerda:
Hey Marcella. Ik lees telkens je berichten. Wat n heftige situaties maak je mee. Sterkte met alles en elkaar! Gr Gerda -
09 Januari 2015 - 00:00
Gerda:
Hey Marcella. Ik lees telkens je berichten. Wat n heftige situaties maak je mee. Sterkte met alles en elkaar! Gr Gerda -
09 Januari 2015 - 12:47
Stieneke:
Lieve Marcella, wat een mooie opdracht in dit te mogen en te kunnen doen. Wens jou en je team veel wijsheid! -
09 Januari 2015 - 13:16
Desiree Van Der Hijden:
Dag Marcella, klinkt zwaar maar wel de moeite waard.
groet, Desirée
ps zo'n dagopening lijkt mij ook wel wat :)
-
12 Januari 2015 - 22:43
Carla Huijzers:
Hoi,ik heb met bewondering je verslag gelezen en vind het bijzonder moedig en knap dat je dit allemaal kan! Ik hoop dat je het ook allemaal goed kan verwerken want het is van deze afstand al zeer aangrijpend!! Groetjes en sterkte, Carla Huijzers
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
